تاریخچه اسپورت کیک بوکسینگSKF

کیک بوکسینگ رشته ای است که هم اکنون یکی از پر طرفدار ترین استایل رزمی حال حاضر جهان است که در این زمینه مطالب مختلفی به رشته تحریر درآمده است.
در اوايل دهه 70 ميلادی، بزرگسالان آن روز رزمی جهان، مثل بيل والاس، چاک نوريس، والرا و ... روش مبارزه ای جديدی را ابداع كردند كه در آن از ضربات دست و پا به شکلی مؤثر و كاربردی در دفاع و حمله بهره گرفته می شد.
شيوه های مبارزاتی فول كنتاكت، سمی كنتاكت، لايت كنتاكت و لوكيك اصلی ترين روشهائی هستند كه يك كيك بوكسور می تواند در تمامی آنها به تبحر لازم رسيده و هم زمان بتواند در سيستم های مختلف رينگی و غير رينگی در مسابقات مربوطه حضور داشته باشد.
درشيوه مسابقات فول كنتاكت ورزشکاران مرد تنها به استفاده ازدستکش اكتفا می كنند.گاهی اوقات، كيك بوكسينگ را به عنوان يك سبك رزمی در نظر می گيرند اما در بسياری مواقع، كيك بوكسينگ تنها يك رويداد رزمی متشکل از مجموعه قوانين مبارزاتی است.
گروهی از ورزشکاران از ديگر استايل های رزمی هم ممکن است علاقمند به حضور درمسابقات كيك بوكسينگ باشند. از آن جمله می توان به سانشوكاران و بسياری از رزمی كاران سبك های رزمی ژاپنی اشاره كرد.
نکته قابل توجهی در قوانین متعدد کیک بوکسینگ وجود دارد وآن اين كه از هر سنی می توان به كيك بوكسينگ پرداخت. ولی مسئله مهم اين است كه تا 18سالگی، استفاده از كلاه محافظ سر همواره توصيه شده است.
در كشورهای مختلف دنيا، كيك بوكسينگ به اشکال مختلف وجود داشته است كه به برخی از آنها اشاره گذرائی خواهيم داشت.
آدی تادا (Adi thada) يا كيك بوكسينگ هندی:
نوعی كيك بوكسينگ كه در آن ضربات زانو، آرنج و حمله با پيشانی وجود دارد.
لت وی (Lath wei) يا كيك بوكسينگ برمه ای:
هنر رزمی سنتی برمه با تأكيد بر اجرای ضربات زانو، آرنج، سر. تمامی نقاط بدن ممکن است در يك حمله مورد استفاده قراربگيرد. نام ديگر آن ”باندو كيك بوكسينگ“ است.
radal serey : (جد احتمالی موی تای موی تای(تای بوكسينگ :
هنر رزمی سنتی تايلند كه امروز شهرت جهانی يافته و ضربات زانو و آرنج در آن مجاز است.
كيك بوكسينگ ژاپنی:
مشابه موی تای اما با سيستم امتياز دهی متفاوت (مسابقات.k1)
كيك بوكسينگ آمريکائی:
مشابه كيك بوكسينگ ژاپنی و فول كنتاكت كاراته با شيوه امتيازدهی متفاوت.
فول كنتاكت كاراته:
در برخی موارد از محافظ های بدن برای مسابقات و تمرين استفاده می شود.
ساواته (كيك بوكسينگ فرانسوی):
استفاده از كفش در مسابقات مجاز است.
سانشو ساندا( كيك بوكسينگ چينی):
شامل تکنيك های كاربردی ساير استايل های رزمی به همراه فنون درگيری و پرتاب ها
شوت بوكسينگ:
شکل ژاپنی كيك بوكسينگ كه در آن پرتاب و درگيری مانند ساشومجاز است.
Yaw - yan (كيك بوكسينگ فيليپينی):
رقص مرگ نام مناسبی برای كيك بوكسينگ فيليپينی است. ورزشی مشابه موی تای . می توان به انواع متعدد ديگری از كيك بوكسينگ نيز اشاره كرد، ولی همان طور كه اشاره شد، تفاوت اصلی همگی آنها در نوع قوانين مسابقاتی است. در عين حال بسياری از اين استايل ها اساساً خود را كيك بوكسينگ نمی دانند! و استفاده از نام كيك بوكسينگ تنها برای ملموس تر شدن آنها نزد عامه است.
واژه كيك بوكسينگ اولين بار توسط ” نوگوچی اسامر“ كه يك برگزاركننده مسابقات رزمی در ژاپن بوده برای انواع مختلف ورزش های مشابه به موی تای و كاراته در دهه 1950 ابداع شد .
اين اصطلاح بعداً در آمريکا به شکل خاص به كار رفت. در بيستم دسامبر سال1959 ، يك دوره مسابقات موی تای بين فايترهای تايلندی در سالن آساكوزای توكيو برگزار شد.
فردی به نام ”تاتسويا مادا“ كه پيش از آن ” نيهون كمپو كاراته دو“ را ابداع كرده بود از علاقمندان به موی تای محسوب می شد، زيرا قصد داشت مسابقات كاراته را مطابق باقوانين فول كنتاكت برگزار كند. در آن زمان قوانين كاراته كنترلی اجازه نمی داد تا مبارزين ضربات را به طور كامل به يکديگر وارد كنند. او از مدت ها قبل درباره ابداع روش مبارزاتی جديد، ايده هايش را مطرح كرده بود.
سرانجام در نوامبر 1959 او ”كاراته بوكسينگ“ را به عنوان يك ورزش جديد مطرح كرد. يامادا برای معرفی ورزش جديد خود، تای بوكسورهای تايلندی را دعوت كرد. تا آن زمان يامادا تنها كاراته تخصصی بود كه به تای بوكسينگ علاقمند شده بود.
او با نظارت يك قهرمان سابق موی تای، به مطالعه فنون و روش مبارزاتی تای بوكسينگ پرداخت. دوازدهم فوريه سال 1963، روزی خاطره انگيز و تاريخی برای رزمی جهان است زيرا درآن روز ورزشکاران كاراته و موی تای در سالن ورزشی لومپينی تايلند به مصاف يکديگررفتند .سه كاراته كا به اسامی ”تاداشی ناكامورا، ” كنجی كوروساكی “ و ”آكيوفوجی هيرا“ درمقابل سه حريف تای بوكسور قرار گرفتند و در پايان نتيجه ای تقريباً باور نکردنی كسب شد. تيم كاراته ژاپن با نتيجه ۲ بر 1 حريفان موی تای كار را مغلوب كرد !
نوگوچی و كنجی كوراساكی (يك مربی كيوكوشين) با مطالعه موی تای و تلفيق آن باكاراته، روشی را ابداع و آن را كيك بوكسينگ ناميدند. پرتاب و ضربه با سر در ابتدا با هدف متمايز اين روش مبارزاتی از موی تای، مجاز شمرده می شد ولی در ادامه غير مجاز دانسته شد.
برای اولين بار در سال 1966 ، آزامو نوگرچی، انجمن كيك بوكسينگ را تأسيس كرد ودر ادامه اولين مسابقات كيك بوكسينگ در يازدهم آوريل 1966 در ازاكا برگزار شد.
تاستويامادا در سال 1967 درگذشت ولی در دوجوی او هم چنان ترتيب و پرورش كيك بوكسورها ادامه داد. به تدريج كيك بوكسينگ در ژاپن توسعه يافت و مورد توجه تلويزيون قرار گرفت.
تاداشی ساوامورا، جزء اولين گروه قهرمانان سرشناس كيك بوكسينگ محسوب می شود. البته پس از مدتی با بازنشستگی و كناره گيری ساوامورا از مسابقات حرفه ای، اقبال عمومی و توجه تلويزيون به كيك بوكسينگ كاهش يافت، تا اين كه سرانجام در سال1993 K- 1 موجوديت يافت .
در سال 1993 ، كازويوشی ايشی )بنيان گذار سيدوكان كاراته) ، K- 1 را تحت قوانين كيك بوكسينگ ابداع كرد. در اين سال بود كه مجدداً كيك بوكسينگ به شهرت گذشته دست يافت و به تدريج در آمريکای شمالی، اروپا، استراليا و نيوزيلند رواج پيدا كرد .
البته در سال 1978 ، يان پلاس، انجمن كيك بوكسينگ هلند (NKBB) را به عنوان اولين سازمان كيك بوكسينگ جهان تأسيس كرده بود و در دهه 1970 نيز بيل والاس كه ازقهرمانان كاراته ايالات متحده بود به اين روش می پرداخت. شورای المپیک آسیا برای اولین بار در سال 2007 در مسابقات داخل سالن ماکائو کیک بوسینگ را به رسمیت شناخت.